شعر ریاضی

منفی و بی نهایت جانا ، بود وفایت!

مثبت و بی نهایت یارا ، بود بهایت!



ایکس است خنده تو، ایگرگ بود نگاهت

در حل این دو مجهول، ما را نما هدایت!



لطف تو چون پرانتز، اندر وسط، رقیبان

تا در وسط در آیم ، افتادم از قفایت!



جور است در تو مضروب ، مضروب در جفایی

فاکتور بگیرم از تو ، زان ها کنم جدایت!



پرفسور محسن هشترودی